Deze weken zijn de praktijkexamens weer volop bezig. Jammer en frustrerend dat de pers, aangestuurd door het ministerie, altijd zegt dat in mei de examens beginnen. Ook hier een ontkenning van de hartstikke intensieve en spannende examens voor de vmbo-leerlingen.
“VMBO staat voor Verschrikkelijk Mooi BeroepsOnderwijs,”zei Piere Wind in 2010 bij de landelijke vakwedstrijden in Rotterdam. Helaas wordt dit door velen nog steeds ontkend!
Nu ja, dan toch weer naar de mooie dingen des levens: bezig zijn met leren. Fantastisch! Na twee jaar kunnen laten zien wat je geleerd hebt. Voor sommige leerlingen een prestatie die ze zo leveren, voor anderen een gigantische inspanning. Maar…… altijd een blijk van ontwikkeling.
David Sousa schrijft in zijn boek How the brain learns (Corwin, 2000) dat wanneer iemand iets leert er aantoonbaar een blijvende verandering in de hersenen ontstaat. Mijn redenatie is dan dat veranderende hersenen veranderd gedrag geven, dus ontwikkeling. In dat opzicht is het examen dus een klein bescheiden feestje van verandering en ontwikkeling. Fantastisch! Natuurlijk, in een puberbrein pakt dat soms heel verrassend uit. Maar ontwikkeling en uitingen daarvan moeten worden gewaardeerd.
Wat is het ontzettend jammer dat deze uiting van ontwikkeling langs een leerresultatenmeetlat gelegd moeten worden. Een cijfer zegt mij niets over de doorgemaakte ontwikkeling. Het is slechts een waardering voor de al dan niet gebruikte gelden, omgezet in eenheidsleren dat zelfs geen garantie biedt voor goed burgerschap. Maar goede resultaten houden de inspectie (dus ministerie) nu eenmaal rustig.
Maar ontwikkeling voor de rest van het leven?! Is dat dan niet belangrijk? Ik word gek! Of was ik dat al. Dat laatste waarschijnlijk.
Maar ik weet zeker dat ik met mijn leerlingen de goede dingen doe. En ik weet dat die leerlingen veel meer leren dan dat CITO vraagt. Hoe ik dat weet? Dat vraag ik in de bedrijven waar deze kinderen stagelopen. Of dat hoor van mbo-docenten als ze zijn gaan doorleren op het ROC. “Van jullie afdeling krijgen we andere leerlingen.”
Gelukkig ben ik niet de enige die dit denkt en doet. 17 mei op de Kop van Zuid in Rotterdam van 13.30 -18.00 uur dan kom ik ze tegen! Kom je ook? We noemen ons “Leraren met Lef”.
Geef een reactie