Laurens: een unieke vmbo/mbo-student

Ik heb hem ontmoet op een familiefeest. De bijna unieke en ideale vmbo- en daarna mbo-student. Hij heeft zonder enige twijfel zijn pad door het onderwijs gemaakt. Ik stel jullie voor aan Laurens.

Kapsones

Laurens heeft ze niet: kapsones. Hij leerde al jong, dat hard werken gewoon is. Hij volgde na de basisschool de bb-vmbo route techniek-bouw. ‘Dan maak je dingen’, zegt hij tegen me. ‘Het wordt er mooier van’. En zo zie ik zijn eerste waarden. Iets creëren, iets mooi maken.

Van een keuzeproces is tijdens zijn middelbare schoolperiode amper sprake geweest. Laat staan, dat hij er in vast zou lopen. Hij kent zichzelf goed en stelt geen al te hoge  eisen aan zichzelf qua carrière. Zijn vader was vroeger, toen hij een kind was, agrariër. Dat wilde Laurens beslist niet gaan doen, ‘want dan stopt het werk nooit’. Voor Laurens is het dus van waarde, dat een werkdag een eindtijd kent. Omdat zijn vader dat ook zo zag, het bedrijf van de hand deed en overging naar werken in loondienst, vond Laurens het ook vanzelfsprekend om die weg in te slaan.

Vanzelfsprekend

Veel open dagen bezoeken was voor Laurens niet nodig.  Hij wist wat hij wel en wat hij niet wilde en hij weet wat hij cognitief aankan. Ambachtelijk werk, daar is altijd vraag naar. Laurens’ zoektocht naar waar hij zijn kwaliteiten kon inzetten en welke opleidingen daarbij passend waren, was kort. Hij maakte een vanzelfsprekende keus uit dat wat in zijn directe omgeving aan vmbo-onderwijs en later aan mbo-onderwijs beschikbaar was. Hij werd schilder. Waarom vér zoeken als een school, een opleiding, dichtbij voorhanden is, lijkt een passend motto van hem. Je hoeft niets meer te kiezen, als je gekozen hebt.

Een kozijntje op school is nooit verrot

Laurens had geen belangstelling om langer door te leren. Hij is tevreden over zijn schoolopleiding. Het was ‘bij de tijd-onderwijs’. Hij kon daarna direct aan de slag bij dezelfde werkgever waar hij ook stage gelopen heeft. Na een paar jaar heeft hij de overstap gemaakt naar een ander schildersbedrijf vanwege gunstigere werkomstandigheden.

Leren in de praktijk is het allerbelangrijkste voor hem. ‘Dan heb je overleg met klanten. Zoiets kunnen ze je op school niet echt laten oefenen’, zegt hij. ‘En een kozijntje op school is nooit verrot.’ Ook kan een schoolse opleiding je niet goed leren om een bepaalde kwaliteit af te leveren binnen een vastgestelde tijd. ‘Het is nooit echt, als je beroepsvakken op school krijgt’, is zijn conclusie. Hoe groot gelijk heeft hij!

LOB is jammer van het geld

Bij dit soort leerlingen en studenten lijkt elke euro die we besteden aan LOB eigenlijk jammer van het geld. Laurens is stabiel in het leren, weet welke koers hij wil volgen en is vastberaden in die koers. Wat Laurens uniek maakt is echter een aantal kenmerken die bijna geen jongere in Nederland meer heeft:

• Álles in zijn omgeving is op het eerste oog stabiel. Hij heeft zekerheden aan zijn ouders, broer, grootouders. Ze hebben het fijn samen.
• Ze wonen in een kleine sociale gemeenschap. Iedereen in het dorp kent iedereen. Er is sociale cohesie. Je netwerk opbouwen en onderhouden is een kernwaarde in zo’n dorp.
• Ieder heeft zijn eigen plek, eigen waarden en eigen werk (gehad). Laurens heeft een gedeeltelijk aangeboren, maar ook zeker aangeleerde, nuchtere kijk op studeren en werken. Het is goed zoals je bent. Als je wilt werken, krijg je wel een diploma en vervolgens -via-via – een baan. En veel meer heeft een mens niet nodig.

Wat je van ver haalt, lijkt lekkerder

Helaas lopen de meeste levens van Nederlandse jongeren minder rustig en stabiel dan het leven van Laurens. En is ook niet elke jongere zo tevreden over wat het leven hem te bieden heeft. Wat je van ver haalt, lijkt lekkerder dan wat dichtbij voor handen is. Daarom is LOB meer dan nodig. Elke dag weer, elke les opnieuw. Om kwaliteiten te laten ontluiken, in beeld te krijgen, support te geven, keuzeprocessen in te richten, vragen te stellen en om een stabiele factor te zijn in onstabiele levens. Met LOB toon je interesse in leerlingen die geen geïnteresseerde achterwacht hebben. Je leert ze een netwerk opbouwen en zal een netwerk voor ze zijn.

Ondernemerschap

Aan het eind van mijn gesprek met Laurens opper ik nog de mogelijkheid voor hem om samen met zijn broer een familiebedrijf te beginnen. Zijn oudere broer is elektricien. Een mooi stel vakmensen om samen in een maatschap te stappen, toch? Hij kijkt me verrast aan. ‘Ja, dat zou kunnen’… zegt hij aarzelend. Maar ik weet dat dit antwoord sociaal wenselijk is. Waarom je in het onzekere storten van een eigen bedrijf als je goed werk hebt, bij een baas waar je veel kunt leren? Een nieuwe baan heeft Laurens op dit moment nog niet nodig en als het aan hem ligt, blijft dat ook nog heel lang zo.

Een unieke man, die Laurens!