Naast mijn betaalde baan als decaan en docent in het VMBO, heb ik de laatste maanden een extra vrijwilligersbaantje gehad als verzorger / begeleider van het Nationaal Jongenskoor. Een dikke 20 jongens in de leeftijd van 8 tot ca 14 jaar (je kent het wel: baard in de keel en zingen gaat dan even heel raar) worden op hoog niveau begeleid door een topdirigente. Hoe die jongens zingen is onvoorstelbaar. Zo mooi en zuiver, met zo veel plezier en met een gemak; nogmaals onvoorstelbaar! Het mooiste deel gaat nog komen, want deze jongetjes zingen in april in het concertgebouw mee met de Matthäus Passion van J. S. Bach en dan moet ik weer mee als begeleider: Zorgen dat ze allemaal de zenuwen de baas blijven, zorgen dat ze keurig in hun witte bloesjes het podium opkomen en na afloop ook weer even kunnen ontspannen. Ach wat een vervelende vrijwilligers klus.
Maar wat ik in te brengen heb staat in geen verhouding tot wat de dirigente van dit koor met hen bereikt. Neem nu de laatste repetitie; er wordt op het whiteboard een moeilijk ritme getekend, dit trucje kennen ze en de jongens klappen foutloos het ritme, dan de noten er bij. Ook hier gaat het prima, en zonder dat het voorgezongen wordt of begeleid op de piano zingen de jongemannen de melodie. Na 1 keer moet het al in canon en de 3de keer wordt het al meerstemmig met zelf aangedragen oplossingen in de melodie.
Ik heb met verbazing zitten kijken hoe snel deze kinderen oppakken wat de, laten we het nu maar de lerares noemen, hen aan vaardigheden aanleert. Als docent heb ik natuurlijk een hele trukendoos met didactische vaardigheden, maar zo duidelijk appelleren aan het zelflerend vermogen van kinderen had ik nog nooit eerder gezien. Als je er dieper op inzoomt zie je een heel scala van didactische vaardigheden, waarbij het “zelflerend vermogen aanspreken” zo geraffineerd wordt neergezet dat het bijna niet opvalt. De effecten des te meer!
Ook als decaan moet je veel van deze vaardigheden hebben om het loopbaanproces van de leerlingen vorm te geven. Het begint al met motivatie. Want wil de leerling al wel kiezen? Dan kennisoverdracht. Verbreden en verdiepen van die kennis. Reflecteren. Het hele proces van Marzano zit er in. Ik zal in deze blogs hierover meer gaan vertellen, maar eerst ga ik kijken wat ik kan met dat zelflerende vermogen van mijn leerlingen. Want stel je voor dat ik maar een paar oefeningen hoef te doen met de kinderen op school en dat ze dan alles zelf al over hun toekomstige beroepen gaan leren en dan hun beroepskeuze goed uitvoeren. Wow, wat een tijd houd ik dan over. Dan kan ik nog vaker naar het Concertgebouw om te luisteren naar de Matthäus Passion.
Geef een antwoord