ICT bij het MKB in de praktijk (deel 4)
Stel je voor…
Je hebt lang geleden een softwarepakket aangeschaft van een relatief kleine ontwikkelaar met een database gebaseerd op Microsoft SQL Server. De daarop gebouwde database is een volledig gesloten systeem, je koopt een licentie voor elke ‘named user’ en betaalt elk jaar een vast bedrag voor onderhoud. Zelf kun je niets aanpassen in de code. De software werkt functioneel inhoudelijk prima, maar hoewel er elk jaar verbeteringen worden doorgevoerd en er menig upgrade van SQL Server is geïnstalleerd, oogt de gebruikersinterface nog steeds erg Windows 3.1. De fabrikant is al een keer failliet geweest en weer doorgestart, en heeft nu ook nog moeite goed geschoolde ICT’ers te krijgen en houden. De kostbare beperkte tijd is dus besteed aan functionaliteit, maar er is nooit geïnvesteerd in de onderliggende infrastructuur of de grafische bediening.
Naar VM
Tijdens een grote upgrade in 2017 naar een Windows Server 2016-infrastructuur, is de Microsoft SQL Server en de database geïnstalleerd op een virtuele omgeving door de fabrikant. Nadien meldde de fabrikant echter dat virtual machines – toen al jaren bewezen technologie – niet ondersteund werden. De virtuele installatie was “per abuis” uitgevoerd. Ook de SQL Server Express Edition die de fabrikant zelf heeft geïnstalleerd wordt niet ondersteund, het had SQL Server 2016 moeten zijn. Pas onder protest en nadat wij het met succes draaiden, heeft de fabrikant zijn specificaties op de website bijgesteld en zijn alle klanten gevirtualiseerd.
Het kennisniveau van de engineer was beneden peil. De simpele installatie kostte een halve dag en een groot deel van de tijd is gespendeerd aan Googlen en bellen met collega’s. Nu blijkt dat de persoon in kwestie pas een maand bij de fabrikant in dienst was. Nu is dat geen drama, elke ICT’er moet de kans krijgen praktijkervaring op te doen. Maar het uurtarief van 125 euro staat toch niet in verhouding tot wat je krijgt. Na een klacht hierover, was de reactie van de fabrikant: “Soms krijg je een junior, soms een senior en wij hanteren altijd één uurtarief”. Tja, zo kun je ook winst maken.
Storing
Na een upgrade van het pakket een jaar later, was er een storing ontstaan, die te maken had met de onderliggende SQL Server. De fabrikant wil het probleem niet oplossen, omdat het de SQL Server betreft en niet “hun” database. Ze vergeten voor het gemak even dat ze het probleem wel zelf veroorzaakt hebben, en sterker nog: ze hebben de SQL Server zelf geïnstalleerd, zowel initieel bij de aanschaf en in 2017 opnieuw met de virtualisatieslag. De fabrikant biedt zelfs niet aan tegen extra betaling iets te willen doen.
Naar de cloud?
Vol trots komt de verkoper/directeur de nieuw cloud-versie laten zien. De cloud-licentie was verplicht eerder dit jaar al ingegaan: concreet betekent dit 25% hogere kosten, jaarlijks vooruit te betalen. Je betaalt de licentie als abonnement en kunt er niet maandelijks onderuit. Je betaalt ook niet naar gebruik. Dit is geen cloud, dit is gewoon een licentie. De fabrikant vindt uiteraard van niet. Maar de cloud software zelf blijkt ook niet meer te zijn dan een on-premise browser-interface naar dezelfde applicatie voor je on-premise systeem. Mijn opmerking dat dit niets te maken heeft met de cloud wordt afgedaan met, “ja maar wij kunnen die server ook in ons datacenter zetten”. Het blijkt een datacenter te zijn waar ze ruimte huren, dus het is niet hun datacenter, het is colocatie. Bovendien heeft dit nog steeds niets te maken met cloud computing.
Tot slot
Als IT’er wil je met dit soort arrogante uurtje-factuurtje fabrikanten, met weinig empathie voor de klant, zonder enige infrastructurele visie liever niets te maken hebben. Maar helaas ben je soms overgeleverd aan een fabrikant. Overstappen naar een concurrent is voor specialistische software zeer lastig, maar proberen doe je het toch.
Herkenbaar verhaal?
Ben je docent, heb je vragen over ICT bij het MKB? Mail mij gerust: marcel@eversa.nl
Geef een reactie