Een paar maanden geleden werd ik benaderd door Edu’Actief met de vraag of ik een presentatie wou geven over mijn opleiding als managementassistent. Ik heb hierop ´ja´ geantwoord, omdat ik weet dat een dag zoals dit voor mij een uitdaging zou zijn, en daar houd ik wel van.
Voorbereiding en zenuwen
Een paar weken van te voren had ik weer contact met Edu´Actief over de inhoud van mijn presentatie. Ik had echter nog geen idee waarover ik zou presenteren, maar met een beetje hulp en creativiteit is het mij gelukt om een goede presentatie in elkaar te zetten. Echt oefenen heb ik niet gedaan. De presentatie ging immers over mijzelf en niet over een of andere volksgroep uit de 18e eeuw waarover je veel informatie moet opzoeken en onthouden. Dit zorgde ervoor dat ik er relaxed in stond en weinig zenuwen had. Die kwamen pas een paar minuten voordat ik moest beginnen.
Managementassistent in 2020
Voor mij sprak Peter Vos over hoe het beroep van een officemanager er in 2020 uitziet. Hij had het over competenties van een directiesecretaresse en dat een secretaresse volgens hem niet te emotioneel moest zijn. Ook moet een assistent erg proactief zijn en we zijn erachter gekomen dat er te veel verschillende namen bestaan voor de managementassistent. Er kwamen ook interessante opmerkingen uit de zaal zoals dat het beroep in 2020 heel anders zou zijn dan dat het ooit was. Dat is eigenlijk nu al het geval. Meer over de veranderingen in het beroep kan je lezen in mijn blog: ‘De strijd tussen de robot en de mbo’er’.
Veel verschillen
En toen was ik aan de beurt. Ik startte mijn presentatie op en langzaam aan zakte mijn zenuwen af, gelukkig. ‘Ik ben Roxanne Kruider en ik zit in mijn laatste jaar in de opleiding Managementassistent’. Hiermee had ik gelijk twee vragen beantwoord: ‘wie is dat meisje?’ en ‘welke benaming kiest zij voor het beroep?’ Ik vertelde waarom ik voor dit beroep heb gekozen, namelijk dat ik flauwval van bloed en geen interesse had in techniek en in de zakelijke branche deze opleiding het beste bij mij paste. Ik ging verder naar de opbouw van mijn opleiding, de 
stages, de vakken en de examens die ik gehad heb. Dit laatste maakte een paar vragen los. Er blijken veel verschillen in examinering te zijn tussen scholen. Zo heb ik geen proeve tijdens de BPV, maar een pilot-gesprek waarmee mijn kennis over de praktijk wordt getoetst. En ik heb Duits als standaard eis, en een andere school heeft dit als extra vaardigheid.
Maar er waren meer verschillen tussen de scholen. Zo vertelde ik dat ik drie stageperiodes had van elk 20 weken, terwijl anderen 10 weken in het eerste jaar hebben, 10 weken in het tweede bij hetzelfde bedrijf en vervolgens 20 weken in het laatste jaar. Ik vertelde over de diversiteit van mijn stages: een projectontwikkelaar in huizen, een uitgeverij van schoolmethodes en een gezondheidstechnologiebedrijf waar ik nu stage loop. De kerntaken kwamen aan bod en vervolgens ging ik over naar de competenties.
De nieuwe secretaresses
Competenties die je vroeger nodig had, zijn nu niet meer noodzakelijk. Sterker nog, competenties die je nu nodig hebt, bestonden vele jaren geleden nog niet eens. Ook is het beeld van wat mensen van een ´secretaresse´ hebben niet meer de werkelijkheid. Managementassistenten zijn geen ´typemiepen´ die achter de baas aan hollen voor de kleinste dingetjes. Doordat managers zelf hun mailtjes versturen en de meeste telefoontjes opnemen, heeft de managementassistent een heel ander takenpakket gekregen. Ze moet nu kunnen organiseren, budgetten kunnen beheren en projecten kunnen leiden. Taken die normaal door anderen gedaan werken. Verder moet ze zelfbewust zijn over haar werk, ze hoeft niet voor elk wissewasje toestemming en/of goedkeuring te vragen. En last but tot least moet je als managementassistent proactief zijn! Je moet niet wachten tot iemand bij je komt met een vraag of jij een klusje voor hem kan doen. Je moet het werk van te voren zien liggen om op deze manier ‘problemen’ te voorkomen.
Tips
Ik gaf ook tips over dingen die ik in mijn opleiding heb gemist. Namelijk dat ik mij tijdens de niet-stage periode erg nutteloos voel. Opdrachten die ik maak worden letterlijk gelezen waarna er een krul op wordt gezet. Er wordt niets met de input van de studenten gedaan. Een echte opdracht van een echte opdrachtgever zou hier helpen. Net als op het HBO, maar dan misschien iets simpeler. Actuele opdrachten die in deze tijd passen en samenwerking met studenten van andere opleidingen om het bedrijfsleven op school na te bootsen, zullen een opleiding ook erg opbeuren.
Groei
En natuurlijk mijn groei in de opleiding: Ik vertelde dat ik mijn eigen brieven van drie jaar geleden nu keihard zou afkraken omdat alles beter zou kunnen. Ik weet nog dat ik van mijzelf schrok toen ik informatie verzamelde voor mijn presentatie. Hoe kon ik zulke brieven schrijven?
Ik ben als persoon ook enorm gegroeid. Eén Edu’Actief-collega, ook een Peter, zei na afloop van de docentendag zelfs dat hij aan het begin van mijn stage bij Edu’Actief nooit had gedacht dat ik nu zo’n presentatie zou neerzetten. Ik ben als super verlegen meisje enorm uit mijn schulp gekropen. En dat komt grotendeels door de opleiding en de ervaringen in de ‘harde grote mensen wereld’.
Zo zie je maar weer dat je veel van elkaar kan leren. De docenten die aanwezig waren, hebben tips gekregen en de opleiding vanuit het oogpunt van een student gezien. En ik heb weer een beetje beter leren presenteren voor een groep onbekenden. Ik kijk terug op een super nuttige en leerzame middag!
Geef een reactie