De technologische ontwikkelingen gaan met sprongen vooruit. In het onderwijs kunnen we ons bijna niet voorstellen wat er allemaal op ons af komt, omdat het zo supersnel gaat. In een interessante lezing van Levanimo hoorde ik over enkele van de positieve ontwikkelingen die ons in de nabije toekomst te wachten staan.
Augmented reality
Augmented reality houdt in dat je zo’n ‘hippe’ bril op krijgt en dat je informatie in die bril ziet verschijnen, terwijl je tegelijkertijd naar de echte wereld kijkt.
De opleiding voor onderhoudsmonteurs van cv’s leent zich goed voor augmented reality. Stel, je bent een student aan deze opleiding. Je krijgt zo’n bril op en kijkt naar een cv-ketel. Het apparaat herkent de cv-ketel en laat de relevante onderdelen van de handleiding zien. Rechtsboven komt de naam van het model in beeld. En daarna stap 1: het uit elkaar halen van de cv. Met pijltjes wordt aangegeven welke schroeven je moet losdraaien. Als je dit gedaan hebt, herkent het systeem dat en komt stap 2 in beeld: de kap eraf halen. Alle onderdelen van de cv komen in beeld met vakjes eromheen, zodat je kunt zien wat wát is. Zo word je helemaal door het proces geleid. En als je vastloopt, druk je een knop in waardoor er automatisch verbinding ontstaat met de fabrikant. Deze persoon kan meekijken door de bril en helpen. Fantastisch toch?
Vergelijkbaar: toekomstig onderwijs binnen chirurgieopleidingen. Stel, je gaat een operatie doen met zo’n bril op. Je kijkt naar het lichaam dat voor je ligt. Vervolgens zie je een projectie van de handen die de operatie doen die jij daarna gaat doen. De handen laten stap 1 zien, waarna jij die stap ook doet. Daarna stap 2 … en zo ga je stap voor stap door de operatie heen. Hier is weer de mogelijkheid er een senior chirurg bij te halen die met je meekijkt en advies geeft. Dit kan zelfs een specialist zijn aan de andere kant van de wereld.
Je kunt je vast voorstellen dat met het inzetten van augmented reality de leercurve enorm omhoog kan gaan.
Ontwikkeling sensoren
Nog een bijzondere ontwikkeling is het polsbandje dat je stressniveau meet. Er wordt nu gewerkt aan een variant van zo’n bandje om inclusief onderwijs voor autistische leerlingen mogelijk te maken. Deze leerlingen functioneren vaak goed op een reguliere school, maar er is altijd een escalatierisico: het stressniveau kan hoog oplopen zonder dat je het als docent doorhebt. Dit kan leiden tot ware ontploffingen, waarbij de stoelen door het klaslokaal vliegen. Vaak belandt de leerling alsnog op een speciale school.
Het probleem is dat je van de buitenkant niet ziet dat het stressniveau oploopt: deze leerlingen hebben vaak een ‘pokerface’.
Moet je je voorstellen: de leerling krijgt een polsbandje om en de begeleider een app op de mobiele telefoon. Op een gegeven moment gaat de app piepen en geeft aan: ‘Daan is op dit moment op twee derde van zijn stressniveau, vorige week was dat een voorspelling voor een escalatie. Het gaat nog ongeveer twintig minuten duren voordat de escalatie plaatsvindt.’ Op dat moment kun je als docent besluiten Daan even de klas uit te laten gaan en hem wat ademhalingsoefeningen te laten doen. Of hij gaat iets anders doen waardoor hij rustig wordt. Nog mooier is het als niet de begeleider maar Daan de app krijgt en hij zelf kan doen wat nodig is. Dit is nu dus mogelijk voor een leerling die vroeger niet te hanteren was. Het kan het verschil maken tussen een gewone of een speciale school.
Nog een stap verder. Stel dat alle leerlingen zo’n bandje om hebben en jij bent met een les bezig en je merkt dat de aandacht in je klas tot onder de twintig procent daalt. Of het stressniveau boven de tachtig procent uitkomt, omdat ze er niks van begrijpen. Deze informatie geeft jou input aan de hand waarvan je je activiteit zodanig kunt aanpassen dat je de aandacht van de leerlingen vasthoudt. Dit soort mooie ontwikkelingen zijn gaande in het onderwijs. Al zullen de nodige discussies over privacy nog wel volgen.
Meepraten? Laat hieronder een bericht achter.
Geef een reactie