Eerste keren. Ze hebben iets magisch en daarnaast vaak iets knulligs. Je hebt meestal geen idee wat je aan het doen bent en hoopt van ganser harte dat je de juiste dingen doet. Sommige eerste keren krijgen vele vervolgen. Je kunt na die eerste keer op basis van je ervaringen je handelingen, gedrag of tactiek aanpassen. Maar sommige eerste keren zijn momenten in je leven die niet zo vaak voorbijkomen. Best jammer wanneer je dan door je onwetendheid loopt te klungelen.
Een tijd geleden stond ik op een school te wachten op een docent. Het was pauze. Naast mij stond een groep meiden. Ik schat in dat ze vierdejaars waren. Een van de meisjes verzuchtte: ‘Ik snap echt niet waarom ik elke maand een ander bedrag van mijn baas krijg. Das toch raar?’ Haar vriendin antwoordde: ‘Kun je dat niet ergens opzoeken ofzo? Of anders vragen bij je baas?’ En weer een andere vriendin reageerde met: ‘Jij hebt tenminste geld. Ik wil ook werken! Hoe krijg ik een baantje?’
Een gesprekje vol eerste keren. Je eerste bijbaantje met salaris. Hoe werkt dat eigenlijk met loon? En hoe weet je op welk bedrag je recht hebt? Ik denk dat het woord loonstrookje nog niet bekend is bij de dames. En wat te denken van je eerste keer werk zoeken. Hoe doe je dat? Waar vind je die bijbanen en vooral hoe scoor je er een?
Levenslessen
Ik denk terug aan mijn eerste keren waar ik werkelijk waar geen idee had. De eerste keer een eigen huisarts vinden, verzekeringen afsluiten, een auto kopen, een huis kopen en een hypotheek afsluiten, inkomstenbelasting doen. Gelukkig ben ik de jongste thuis. Ik heb een oudere broer, twee oudere zussen en ouders bij wie ik om raad kan vragen. En natuurlijk kun je een en ander ook op het internet vinden. Maar ik weet dat niet iedereen zo’n fijn sociaal netwerk heeft waar je in dit soort gevallen op terug kunt vallen. Een leerlinge die ik laatst sprak, vroeg zich hardop af: waarom leer ik wel hoe ik een dik boek uit mijn hoofd kan leren, maar vertelt niemand me hoe ik straks een eigen huurhuisje vind?
Terwijl ik dus de afgelopen tijd maalde waarom je op school niet leert hoe je je straks zelfstandig kunt redden in de maatschappij, bedacht ik me dat op het praktijkonderwijs juist heel veel aandacht voor dit onderwerp is. En dan rijst bij mij meteen de vraag waarom we hier op het praktijkonderwijs wel tijd voor inruimen in het curriculum, maar op de andere niveaus niet. Net als waarom we op het vmbo beroepspraktijkervaringen aan de leerlingen meegeven, maar dit op de havo en het vwo meestal achterwege laten. Zijn er niet gewoon onderwerpen, naast bijvoorbeeld Nederlands en rekenen, die voor elke leerling van toegevoegde waarde zijn? En waar elke leerling recht op heeft?
Het lijkt me toch voor elke leerling handig, dat je eerste keren bij belangrijke momenten in je leven, eerst een keertje kunt oefenen. In veilige omgeving zoals op school. Als je dan voor het ‘eggie’ mag, kom je in elk geval beslagen ten ijs. Ik maak me daarom hard voor het vak Levenslessen op het rooster. Als ik als scholier voor dat vak had kunnen kiezen, had ik het zeker gekozen.
Zie je wat in mijn idee? Laat het me hieronder weten. Ik wissel graag een keer met je van gedachten :).
Geef een reactie